Episode 1

ณ มุมหนึ่งในห้องนอน คาเรนนั่งเหม่อ จิตใจล่องลอยไปไกล...ถึงใครคนหนึ่ง ที่อยู่ไกลออกไป ไกลจนไม่รู้ว่าต้องเดินทางยาวนานแค่ไหน ถึงจะไปหา และ เจอเขาได้ ในหัวยังมีคำพูดประโยคหนึ่ง วนเวียนไปมา
"คาเรนจ๊ะ ทำใจดีๆไว้นะลูก...เรียวเค้าตายแล้ว"
ใช่ เรียวเค้าตายแล้ว เค้าตายแล้ว เค้าจากเราไปแล้ว............. "เรียว" ผู้ชายคนนั้น คนที่เรารัก..รักมาก แต่ไม่เคยได้บอก เวลาส่งเมล์หาก็อยากจะบอกว่า คิดถึง , เป็นห่วง , รัก ..แต่ก็ไม่ได้พูด ทำไม ทำไม เราไม่พูด..โธ่ยัยคาเรนบ้าเอ๊ย ตอนนั้นทำไมต้องอาย ทำไมต้องฟอร์ม ถ้าบอกเรียวไป ป่านนี้คงได้สวีทกันจี๋จ๋าไปแล้ว หรือถ้าเรียวไม่รักตอบอย่างน้อยก็ยังดีที่ได้บอก บ้า บ้า บ้าที่สุดเลย
"เอาละ เรียวคะ คาเรนจะบอกคุณค่ะ คาเรนจะเมล์หาคุณ บอกทุกอย่างที่อยากจะพูดให้คุณรู้ หวังว่าที่สวรรค์คงมีคอมพิวเตอร์ และสายโทรศัพท์นะคะ"
ว่าแล้วคาเรนก็ลงมือพิมพ์จดหมาย บรรยายทุกความรู้สึกของเธอ ส่งไปทางอีเมล์ของเรียว เหมือนเธอบ้า เหมือนเธอไร้สติ แต่..สำหรับคนที่เสียคนรักไป คงยากนักที่จะทำใจยอมรับได้ คาเรนก็เหมือนกัน ไม่เพียงแต่ยังส่งเมล์หาเรียวทุกวันเหมือนเคย เธอยังคงเฝ้ารออีเมล์ตอบกลับจากเรียวบนสวรรค์อยู่ทุกวัน
วันเวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก หนึ่งเดือนผ่านไปแล้ว คาเรนยังคงนั่งเฝ้าหน้าคอมพิวเตอร์ ตาก็จ้องมองไปที่โปรแกรม Eo Messenger ให้ร้องเตือนว่ามีเมล์มา...

คาเรนจ้อง จ้อง และ จ้อง... "เตือนซิ บอกสิว่ามีจดหมาย เจ้า Eo บ้า บอกซิ บอกกก"
ทันใดนั้น "อิ๊โอ๊ะ อิ๊โอ๊ะ" เจ้าโปรแกรม Eo messenger ก็ดันร้องขึ้นมาจริงๆ พร้อมข้อความว่า " You've got mail from Ryo"
คาเรนหัวใจเต้นรัว นี่เราฝันไปหรือนี่ เรียว...มีเมล์จากเรียว แต่เอ๊ะ! เรียวตายไปแล้วนี่ แล้วทำไมมีเมล์จากเรียว คาเรนเริ่มสับสน อยากรู้ก็อยากรู้ กลัวก็กลัว ถ้าเรียวเป็นผี เธอจะทำใจไม่ให้วิ่งหนีได้หรือ...
"เอาละ เป็นไงเป็นกัน" คาเรนสูดลมหายใจให้คับปอด เรียกความกล้า แล้วค่อยๆ เลื่อนเม้าท์อันสั่นเทา (ตามมือ) ไปคลิกเปิดเมล์... แล้วเธอก็ต้องตะลึงกับเมล์ที่เปิดขึ้นตรงหน้า เพราะมันคือ...........................................