ยัยอร...หนอยแนะ ทำเป็นพิรี้พิไรบอกว่าซื้อน้ำหอมใหม่ขวดละสองพันกว่า (แต่กลิ่น ยังกะไส้เดือนเผาไฟ แหวะๆๆๆ) กลัวเงินเดือนจะใช้ไม่ชนเดือน ... หนอยแหนะ เมื่อวานยัยหน่อยเห็นหล่อนไปซื้อแบบแบ่งขายเป็นซีซีที่ เดอะมอลล์งามวงศ์วานไม่ใช่เหรอไง

เอาละอีตาบอสลุงหนวดให้คนมาเรียกซะแล้ว ไปทำงานก้อได้ฟะ อีตามาริโอยื่นกระดาษพิมพ์ดีดรอยปากกาแดงพรืดนึงส่งให้ปึกเบ้อเริ่ม งานด่วนที่พิมพ์ให้เมื่อวานตอนเย็นนี่หว่า ทำไมแก้เยอะอย่างนี้เนี่ย แถมโยงไปโยงมา ขีดฆ่า ขูดลบ โอ้ววว บัดซบจริงเว้ย...

เปิดคอมฯ ขึ้น เปิดเวิร์ด ไม่มีอารมณ์ทำงาน อ้ะ เปิดไอ.อี. เข้าเว็บบอร์ดพันธ์ุทิพย์ เล่นแจม กระทู้โรคจิตระบายอารมณ์ดีกว่า แต่เราต้องอู้งานอย่างมีศิลป์ค่ะท่านผู้ชม พิมพ์แจมกระทู้ในเวิร์ด แล้วค่อยลากไป Paste ไว้ในกระทู้ ดูเผินๆ เหมือนทำงานอยู่ม้าาาก เจ้าค่ะ

จ๊าก !!! เล่นกระทู้มากไป ไอ.อี. เออร์เร่อ ลากยาวทำให้วินโดวส์เออร์เร่อตามไปด้วย แง้ๆๆๆ อั้ยเฮงซวยบิลล์ เกต โซซักฟักยู

"เอ่อ คุณดวงสมร ไม่ทราบงานแก้ได้หรือยังครับ" อีตามาริโอทวงงานมาแหล่ว

"หนูพิมพ์เกือบเสร็จแล้วค่ะ แต่คอมพ์มันเจ๊งอ้ะค่ะ ต้องพิมพ์ใหม่หมดเลย" ฉันตอแหล

"เอ ผมต้องส่งให้เค้าตอนสิบโมงด้วยสิ Chip หาย แล้วก็เพิ่งมาบ๊อก

ฉันเปิดเวิร์ดใหม่หลังจากวินโดวส์รีบู้ตขึ้นมาแล้ว แล้วนั่งปวดกบาลกับไส้เดือนรบกับกิ้งกือในกระดาษของบอส แต่ก็แข็งใจพิมพ์จนเสร็จ

แต่ถ้าแกจะแก้อีกรอบล่ะ... ไม่เอาแล้วโว้ย ไม่อยากใช้มุขนี้เลย พับผ่า

ฉันถอดสูทตัวนอก แล้วหันหน้าเข้ากำแพง ปลดกระดุมเสื้อแขนกุดเม็ดบนออกหนึ่งเม็ด อีตามาริโอทำหน้าขยุกขยุยเมื่อเห็นงานที่ฉันนำไปยื่นให้ มือแกควานหาปากกาแดงบนโต๊ะแล้ว ไม่ได้ ! ไม่ได้ !

ฉันเสทำเป็นไปยืนตรงหน้าแก ทำเป็นชะโงกหน้าลงไป ทำหน้ากังวล "ยังใช้ไม่ได้เหรอคะ"

แกเงยหน้าขึ้นมามองหน้า ... หน้าอะไรก็ไม่รู้ละ เพราะแก้มแกแดงแป๊ดเลย

บอสกลืนน้ำลายเอื้อก ... "ก็ นิดหน่อย ไม่เป็นไร ไม่ต้องแก้ดีกว่า ส่งไปทั้งอย่างนี้ละกัน ชั่งมัน ขอบคุณมาก"

แผนนี้รุ่นพี่สอนฉันสมัยเข้าทำงานใหม่ๆ ... เรียกว่ากลยุทธ์งานชวนเป็นลม เอานมเข้าสู้

เผลอๆ ก็จะเที่ยงแล้วแฮะ ไปกินข้าวกับพวกยัยอร ยัยดาว หนอยแนะ ยัยอรเรื่องมาก ไม่ยอมร่วมวงข้าวขาหมูกะพวกเรา เอาสลัดน้ำใสมากินเอง บอกจะลดน้ำหนักเป็นของขวัญวันเกิดแฟน

เชอะ เชอะ เชอะ หมั่นไส้ระดับฎีกาเลยว่ะ

ตอนที่เจ้าหล่อนออกไปซื้อน้ำนั่นเอง ฉันก็ตักน้ำส้มพริกดอง (เลือกที่ไม่มีพริกอ้ะนะ) ราดลงไปในสลัดซักช้อนโต๊ะนึง แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

ยัยอรคลุกสลัดแล้วตักกินได้สองสามคำ ทำหน้าเหยเก

"ไม่อร่อยเหรอ" ฉันถามหน้าตาย

"อื้อ น้ำสลัดมันเปรี้ยวๆ ยังไงไม่รู้ ตอนผสมก็ว่าชิมแล้วนะ"

"ทีหลังเธอซื้อของครูสรรเสริญซี่ อร่อยกว่าทำเอง ไม่แพงหรอก" ยัยดาวยังพาซื่อแนะนำ คิกๆ

ในที่สุดหล่อนก็ต้องรักษาฟอร์ม กินสลัดน้ำส้มพริกดองจนหมดชาม กั๊กๆๆๆ

กลับไปทำงานจนเย็น เพราะอิทธิฤทธิ์ กลยุทธ์นมฯ เมื่อเช้า เจ้านายไม่มาจิกเราเลย ดูนาฬิกาแล้วกลับบ้านดีกว่า

ก่อนขึ้นรถไฟฟ้า แวะซื้อหนังสือไปนอนอ่านสักเล่ม เอานี่ดีก่า "คำสารภาพของสาวนักช้อป" โดยนักแปลชื่อดังที่แปลบริดเจทฯ เล่มแรกด้วย ยัยดาวบอกว่าสนุกมากกกก อ่านแล้วฮากลิ้ง เป็นหนังสือเบสต์เซลเลอร์อีกต่างหาก

ลงรถไฟที่หมอชิต ไอ้พวกเวิร์ค แอสส์ โฮล เอาใบปลิวมาแจกอีกแล้ว คนได้ก็ทิ้งๆๆ ไว้เกลื่อนสถานี ทำบ้านเมืองสกปรกด้วย ไอ้พวกนี้ พยายามหดมือหนี แต่ก็โดนยัดมาจนได้หนึ่งแผ่น... ว้าเว้ย...

คืนนั้นเราเปิด PC ส่วนตัว ต่อเน็ต เข้าโปรแกรม Pirch เลือกเข้าไปในห้อง "#หาคนโฟนเซ็กซ์" :

: ชื่ออะไรครับ (ชื่ออะไรดีละคืนนี้...หืม)

: อรค่ะ ทำงานค่ะ อายุ 24

: โฟนกันไม๊ครับ ขอเบอร์หน่อย

ฉันมองไปรอบๆ ใบปลิวเวิร์ค แอสส์ โฮล พร้อมเบอร์โทร.ติดต่อวางหราอยู่ตรงหน้า ฉันยิ้มนิดหนึ่งก่อนพิมพ์ลงไปบนคีย์บอร์ด

: ยินดีค่ะ...โทร. 0 2667 67XX

..........................